Thijs Hoogeveen

De keuze voor de studie Geestelijke Verzorging in Groningen is voor mij, maar ik denk ook voor veel andere studenten, niet zomaar een keuze, maar het gevolg van de persoonlijke ontwikkelingen en gebeurtenissen in het leven tot nu toe. Na mijn studies Technische Natuurkunde en Technische Bedrijfskunde kwam ik via vrijwilligerswerk in een hospice in aanraking met geestelijke verzorging en dat leek me een heel bijzonder beroep.

De opleiding tot geestelijk verzorger aan de RUG sprak mij aan omdat ik zelf niet verbonden ben met een specifieke religie en omdat het mogelijk was om de master te volgen na een verkort schakelprogramma. Het leuke van de master vind ik dat het academisch niveau van de vakken, zoals psychopathologie en religie, samengaat met een inhoudelijke gerichtheid op de praktijk. Je wordt uitgedaagd om te reflecteren op de theorie en op hoe je daar zelf in staat als toekomstig geestelijk verzorger. De omgang met het drukke programma, de combinatie van vakken volgen en stage lopen, zorgt ook voor een ander leerproces: hoe ga je om met stress en hoe (her)vind je zelf ruimte en inspiratie om het werk als geestelijk verzorger te kunnen uitvoeren?

Inmiddels ben ik werkzaam als geestelijk verzorger in het UMCG, waar ik ook stage heb gelopen. Het werken in het ziekenhuis spreekt me erg aan. Enerzijds vanwege de dynamische organisatie waarin je samenwerkt met andere zorgverleners, anderzijds vanwege de begeleiding van mensen op een precair moment in hun leven. Het ziek zijn en opgenomen zijn is vaak heel ingrijpend. Het is een moment waarop levensvragen kunnen spelen en waar geestelijke verzorging op zijn plaats kan zijn. In alle drukte van het ziekenhuis biedt de geestelijke verzorging een ‘plek’ waarin aandacht is voor wat het ziek zijn met iemand doet, maar ook voor waar iemands kracht en inspiratie ligt.