Willem Hopmans Eijkman
Een kritische blik geeft inzicht waar en hoe de zorg beter kan. Als dialyseverpleegkundige bij een Amsterdams ziekenhuis ben ik geïnteresseerd in goede zorg. Op een gegeven moment kreeg ik de behoefte om daar vanuit filosofisch en ethisch oogpunt naar te kijken. Zo kwam ik uit bij de master Zorgethiek en Beleid van de Universiteit voor Humanistiek. In de premaster leerde ik al anders te kijken naar de zorg. Ik wist wel dat die complex in elkaar steekt, maar hoe meer we inzoomden, hoe lastiger het bleek. Door bij álles stil te staan – Wat is het? Wat vind ik ervan? – vallen al je zekerheden weg. Die kritische blik geeft inzicht in waar en hoe de zorg beter kan.
De opleiding past bij wat ik wil: zo goed mogelijk aansluiten bij de belevingswereld van de patiënt. Wat goede zorg inhoudt, is lastig aan te geven – al weten veel mensen van nature wat goed is om te doen. Bij de opleiding onderzoek ik om meer vanuit de zorgontvanger te denken. Kernbegrippen zijn macht, autonomie, afhankelijkheid en regie, en die ontleden we. Erg leuk om te doen. Ook helpt de opleiding te relativeren. Als je ontdekt dat je minder zekerheden hebt, kun je juist meer zelf bepalen. Ik heb nu meer vertrouwen dat ik dingen zelf weet.
De UvH is een kleine en vertrouwde gemeenschap. Hier ben je niet anoniem, het is geen leerfabriek. Ik ben ervan overtuigd dat deze opleiding veel deuren kan openen. Als zorgethicus kan ik me bijvoorbeeld bezighouden met strategische onderwerpen en kritisch kijken naar het beleid binnen een zorginstelling. Maar eigenlijk ben ik daar nu nog helemaal niet mee bezig. Voor mij gaat het om de reis zelf, dÃe is al interessant genoeg.